Οι μυρωδιές της πόλης

Πώς λέμε οι εικόνες της πόλης; Οι ήχοι της πόλης;
Ε, αυτό το νέο επαναστατικό ποστ μιλάει για τις μυρωδιές της πόλης. Δυστυχώς, αν και η τεχνολογία έχει προχωρήσει πολύ, η μυρωδιά είναι κάτι που δεν μπορούμε να αναπαράγουμε όπως η εικόνα ή ο ήχος, οπότε εύχομαι να βρείτε το κείμενό μου αρκετά ευωδιαστό... :P

Ανεβαίνοντας στην Αθήνα, πρωί προς μεσημέρι (μία από τις τυχερές μέρες που έχουμε αργούτσικα μάθημα, 11.30 το πρωί), μέσα στο λεωφορείο, ξαφνικά, μέσα σε μια ανεξήγητη βαρεμάρα ταξιδίου, η μύτη μου οσφραίνεται την απόλυτα ξεσηκωτική μυρωδιά: λουκάνικο ψητό! Αύξηση διαμέτρου της κόρης, αύξηση των καρδιακών παλμών, αυξημένη έκκριση σιέλου και όλες αυτές οι επιστημονικούρες take place. Το στομάχι γουργουρίζει. Έχω ακόμα ώρες μέχρι να γυρίσω σπίτι, όπου θα με περιμένει κάποιο λαχταριστό κρεατικό -ελπίζω..... :)

Κατεβαίνοντας στην Τεχνόπολη, διασχίζω την Πειραιώς όπου και έχω την ατυχία να φάω όλο το καυσαέριο στη μάπα. [environ-mentalist spirit mode on] Θα πρέπει σε τέτοιους χαλεπούς καιρούς να δίνουν επιδότηση από την Ευρωπαϊκή Ένωση σε όποιον θέλει να αγοράσει υβριδικό αυτοκίνητο! Δεν είναι πράγματα αυτά! [environ-mentalist spirit mode off/]

Μετά την Πειραιώς ο Παράδεισος: στα κάγκελα της Τεχνόπολης δεσπόζουν άνθη γιασεμιού... (Jasmin sp. οικογένεια Oleaceae, εγώ το είχα πει στον Κωνσταντινίδη θυμάμαι, μια μέρα στη θεωρία Συστηματικής! :D) Πόσον καιρό κάνω την ίδια διαδρομή και τώρα το πρόσεξα... Υπέροχη μυρωδιά, μυρίζω το γιασεμί και νομίζω ότι για λίγο μεταφέρομαι σε κάποιο νησί, κάποιο βουνό, εξοχή, εκτός Αθηνών... Τι ωραία που θα ήταν αν μπορούσα έστω για μία μέρα να κάνω αυτή την απόδραση... (Οκ, αρκετά ονειρεύτηκα, back to reality…)

Περπατώντας προς το Γεωπονικό, στο στενό δρομάκι της Τριπτολέμου, μπορώ να μυρίσω τυρόπι- ... Όχι, όχι, για στάσου, δε γίνεται αυτό. Δεν είναι τυρόπιτα που μυρίζει συνήθως ο κάθε φούρνος, αλλά σπανακόπιτα! :O Πραγματικά σοκάρομαι, γκρεμίζεται ο εσωτερικός μου κόσμος...
Αχχχχ, μία τα λουκάνικα, μία οι πίτες τους, μου άνοιξε η όρεξη... ;P

Ακολουθεί η άφιξη στη σχολή. Οι μυρωδιές εκεί δεν είναι και τόσο ευχάριστες, εφόσον πάντα υπερισχύει η υπέροχη ευωδιά των... παραγώγων των ζωακίων μας. Καλές οι αγελαδίτσες, γλυκούλικα τα προβατάκια, αλλάαα αφήνουν πίσω τους μια απερίγραπτη μυρωδιά... :P

Μετά μάθημα, μπλα μπλα μπλα, και μετά πάλι λεωφορεία και πίσω σπίτι.

Κατεβαίνοντας από το πρώτο λεωφορείο, περνώ έξω από διάφορα μαγαζιά. Τα μαγαζιά με ρούχα πάντα μυρίζουν βανίλια, γιατί άραγε; Παραπέρα μία κυρία που σφουγγαρίζει, με τη γνωστή μυρωδιά απορρυπαντικού σφουγγαρίσματος κεράσι. Αααχ, το ίδιο είχαμε και στο σχολείο... Ωραίες εποχές κι εκείνες... :)

Πιο κάτω πετυχαίνω ένα ψητοπωλείο. Μου σπάνε τη μύτη οι γύροι. Απαπαπα, με τα φαγητά σήμερα, η πείνα βαράει κόκκινο...

Το τελειωτικό χτύπημα όμως δεν έχει έρθει ακόμα. Στη γωνία πριν τη στάση του λεωφορείου βρίσκεται ένα ζαχαροπλαστείο, που ξεχειλίζει από τη μυρωδιά καταϊφιού... Εντάξει, αν είμαι ακόμα όρθια αυτό οφείλεται στην αυτοσυγκράτηση και την εσωτερική μου δύναμη! :P

Λίγα μέτρα πιο πέρα από το σπίτι, μυρίζω μία κάπως απροσδιόριστη μυρωδιά κρεμμυδιού ή σκόρδου, ή και των δύο, η οποία συνοδεύεται από διάφορα τύπου Bollywood τραγούδια. Α, οι νέοι γείτονες, κάποια γιορτή θα έχουν. :P

Φτάνοντας επιτέλους σπίτι, με ένα στομάχι που ακουγόταν σε όποιον με προσπερνούσε ή καθόταν δίπλα μου στο λεωφορείο, τρέχω αφήνω την τσάντα και τρέχω προς την κουζίνα. Στο δρόμο μου προς τα κει, καταφέρνω να πιάσω μια μυρωδιά από ψητό κοτόπουλο με πατάτες. Οι ελπίδες μου αυξάνονται και φτάνοντας στην κουζίνα, βλέπω μια χύτρα και κάτι κατσαρόλες και στέκομαι απορημένη. Ανοίγω τη χύτρα και τι να δω; Φασολάκια...

Η απόλυτη απογοήτευση._

Το χαμόγελο σβήνεται από τα χείλη, το στομάχι κοντεύει να τα παίξει και ευθύς αμέσως αρχίζει η αναζήτηση συνοδευτικών, για να αντισταθμίσουν την πτώση από ψητό κοτόπουλο σε φασολάκια.... :P (Α ρε μάνα... :/ )

Μα καλά, ποιος ελεεινός βρήκε να μαγειρέψει ψητό κοτόπουλο με πατάτες τη μέρα που εμείς έχουμε φασολάκια;!

P.S. 1: With no means to advertise. Thank you! :)
P.S. 2: Special thanks στον συνάδελφο Πέτρο, για την ευρηματικότατη φράση που ο ίδιος εφηύρε: environ-mentalist...... (Πάρε ένα magnum :PPPP)
Are you happy now? >:(