Διψασμένη ψυχή...

Cheers darlin'!
I got years to wait around for you...
You gave me three cigarettes to smoke my tears away...
And I lied. I should have kissed you when we were alone.
What am I, darling?  A whisper in your ear? A piece of your cake?



Ή όπως λέει και ο φίλτατος Tiziano Ferro:
E' assurdo pensare che giunti a un traguardo, neanche ci arrivi e diventa un ricordo...
("Είναι παράξενο να σκέφτεσαι ότι όταν κοντεύεις τη γραμμή τερματισμού, δεν προλαβαίνεις καν να τη φτάσεις και γίνεται ανάμνηση...")


Διψάω και κανένας δε μ' ακούει......

Είναι κάτι μυρωδιές...

Είναι κάτι μυρωδιές που θυμίζουν καλοκαίρι...

Θυμάμαι ακόμα τη νύχτα που είχαμε πάει στον πύργο του ναυαγοσώστη και βλέπαμε τη θέα. Όταν, μετά τη βόλτα στην άμμο, πήγαμε και πήραμε παγωτό και κάναμε βόλτες στο νησί. Κάτσαμε κάτω απ' τα δεντράκια στο πεζουλάκι και μιλάγαμε.... ώσπου πέταξες το παγωτό και με πήρες και με φίλησες.

...και μετά άνοιξα τα μάτια μου και σε είδα στη διπλανή ξαπλώστρα να με κοιτάς.


Υ.Γ. Αν μπορούσα να αλλάξω ένα πράγμα πάνω μου, θα έκανα τον εαυτό μου πιο ανθεκτικό στο παρελθόν.