Πέμπτη 17 Μαΐου 2012

Διψασμένη ψυχή...



Cheers darlin'!
I got years to wait around for you...
You gave me three cigarettes to smoke my tears away...
And I lied. I should have kissed you when we were alone.
What am I, darling?  A whisper in your ear? A piece of your cake?



Ή όπως λέει και ο φίλτατος Tiziano Ferro:
E' assurdo pensare che giunti a un traguardo, neanche ci arrivi e diventa un ricordo...
("Είναι παράξενο να σκέφτεσαι ότι όταν κοντεύεις τη γραμμή τερματισμού, δεν προλαβαίνεις καν να τη φτάσεις και γίνεται ανάμνηση...")



Διψάω και κανένας δε μ' ακούει......

Παρασκευή 11 Μαΐου 2012

Είναι κάτι μυρωδιές...

Είναι κάτι μυρωδιές που θυμίζουν καλοκαίρι...

Θυμάμαι ακόμα τη νύχτα που είχαμε πάει στον πύργο του ναυαγοσώστη και βλέπαμε τη θέα. Όταν, μετά τη βόλτα στην άμμο, πήγαμε και πήραμε παγωτό και κάναμε βόλτες στο νησί. Κάτσαμε κάτω απ' τα δεντράκια στο πεζουλάκι και μιλάγαμε.... ώσπου πέταξες το παγωτό και με πήρες και με φίλησες.

...και μετά άνοιξα τα μάτια μου και σε είδα στη διπλανή ξαπλώστρα να με κοιτάς.


Υ.Γ. Αν μπορούσα να αλλάξω ένα πράγμα πάνω μου, θα έκανα τον εαυτό μου πιο ανθεκτικό στο παρελθόν.

Πέμπτη 6 Οκτωβρίου 2011

Θα χαλάσουν τα γάλατα, μαν...


Μετά από υπερ-αρκετές μέρες κυκλοφορίας στην πόλη και όχι μόνο, τα πιο αξιοσημείωτα και τα πιο κουφά που είδαν τα μάτια μου (και δεν άκουσαν τα αυτιά μου) έχουν την τύχη να δημοσιευτούν σε αυτό εδώ το blog. :) Στο blog όπου συνδυάζεται το μπλε χρώμα με το καφέ, στο blog όπου Ολυμπιακοί και Παναθηναϊκοί πανηγυρίζουν ειρηνικά για την ίδια ομάδα, στο blog όπου τα αδύνατα γίνονται δυνατά! :P

Allora...

ON THE ROAD
Τι είδαν τα ματάκια μου... στο δρόμο

Εθεάθη στο δρόμο τυπάς που φορούσε ροζ μπλουζάκι μακρυμάνικο και από πάνω καφέ μπουφάν. Δε γίνεται να μη σου'ρχεται στο μυαλό αυτή η σοκολάτα που δαγκώνεις και μέσα απ' το καφέ σκάει μύτη το ροζ της φράουλας! -Δε θέλει και πολύ το μυαλό του Γεωπόνου να γίνει λιώμα, αφού κάθε μέρα τρώει στη μάπα τις μυρωδιές του κρουασάν της ΕΒΓΑ που κατακλύζουν κάθε χώρο του ΓΠΑ και σου θυμίζουν τις θεϊκές στιγμές απόλαυσης μιας βάφλας ή μιας κρέπας!
#lovely mornings

Εθεάθησαν αστείοι άνθρωποι που οδηγούν παπί/μηχανάρα/σκούτερ/μοτοσυκλέτα τέλος πάντων και ενώ μιλούν με το bluetooth στο αυτί τους βλέπεις να κουνάν τα χέρια τους, θέλοντας να εκφράσουν τα συναισθήματά τους προς τον (αόρατο) συνομιλητή τους. 
#they_still_can't_see_you

Εθεάθη παπί πάνω σε τεράστιο κινητό κομπρεσέρ. Για την ακρίβεια....
#ma_to_pligouri_tou_Aizenxaouer

Εθεάθησαν (χωρίς κράνος) πάνω σε παπί: οδηγός φαλακρός, συνοδηγός μαλλιάς με κοτσίδα, ο δεύτερος να κρατάει το τεράστιο κουτί πίτσας 4x4 πάνω από το κεφάλι του φαλακρού για προστασία από τη βροχή.
#win

Εθεάθη στην Καλλιθέα ένας παππούς με ποδήλατο. (Ναι, λες τώρα, μου έκανες τη μούρη κρέας...) ΑΛΛΑ το ποδήλατο ήταν για 10χρονο παιδί, είχε χρώμα πορτοκαλί και ασυνήθιστα μικρή σέλα...
#get_a_bus

Εθεάθη 40χρονος ποδηλάτης να παραμιλάει (όχι, αυτός δεν είχε handsfree), με στερεωμένο ένα αρκουδάκι του Garfield πάνω στο τιμόνι.
#podilates_ftw
Ποδηλατοπορεία στον Πειραιά
Εθεάθη οδηγός παπιού που μετέφερε ομπρέλα θαλάσσης και έμοιαζε με ιππότη σε κονταρομαχίες.
#akoma_uparxoun_ippotes

Eθεάθη καφενείο κοντά στο ξακουστό ψυχιατρικό νοσοκομείο με το όνομα "Δαφνί". Δε θέλω να μάθω ποιοι συχνάζουν εκεί.
#catchy

Εθεάθη φορτηγό μεταφορών, προφανώς Ποντίων ιδιοκτητών, που έγραφε στον μουσαμά "Μεταφορές - Μετακομίσεις: Ο Γιωρίκας έρθεν". Παίρνεις τηλέφωνο για μεταφορές; Ο Γιωρίκας έρθεν -στο πιτς φιτίλι!
#petuximeno

Εθεάθη ταξιτζής με κουρτινάκι (κανονικό, με κουρτινόξυλο!) στο παράθυρό του.
#fail 
Εθεάθησαν εκατοντάδες άνθρωποι με πουά πόδια το καλοκαίρι. Καταραμένη φάρα τα κουνούπια...
#kai_dwstou_i_fenistil

Εθεάθη ο μισός Ελληνικός πληθυσμός την ημέρα του 15Αύγουστου με κουτιά γλυκών στο χέρι.
#true_story



MMMMMMMMM...
Συμβάντα που συγκλόνισαν τον μικρόκοσμο των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς

Εθεάθη επιβάτης του ηλεκτρικού που φορούσε το θεϊκό καπέλο-ηλιακό ανεμιστηράκι. Ανάποδα.
#aman_teleshopping_stil

Εθεάθη τυπάς με στρατιωτικού τύπου ζώνη χρώματος κόκκινου, που απεικόνιζε τον Che Guevara και την Αργεντίνικη σημαία.
#thankfully_it_wasn't_on_pants

Εθεάθη οδηγός λεωφορείου να τρώει σποράκια. Εν ώρα εργασίας. Και τα τσόφλια τα πετούσε στην άκρη του παραθύρου του. Από μέσα.
#eww_gross

Εθεάθη αυτοσχέδιο παγκάκι - στάση λεωφορείου.
#really_thoughtfull


Εθεάθη Γάλλος τουρίστας να κάνει γυμναστικές ασκήσεις με τον τεράστιο σάκο του στον ώμο, μέσα στο βαγόνι του ηλεκτρικού.
#un_deux_trois

Εθεάθη (και εμυρίσθη, δυστυχώς) μια σακούλα με ψάρια στη γαλαρία λεωφορείου.
#madame_you_forgot_the_fish

Εθεάθη κυρία να μιλά στο τηλέφωνο και στην κυριολεξία να μασάει το handsfree (προφανώς για να έχει χρηστικότητα το εργαλείο)...
#hmmm_tasty

Εθεάθη Ινδός (μάλλον;) στο λεωφορείο να βλέπει βίντεο κλιπ Bollywood στο κινητό του.
#jaan_pehechan_ho

Εθεάθη γραβάτα κρεμασμένη σε λεωφορείο.
#gia_na_to_ksexwrizei_o_odigos_?



 CARS
Αυτοκινητισταί στα πράσα

Εθεάθη αυτοκίνητο κατσαριδάκι με σχεδιάκια φοινίκων. Στο πορτ μπαγκάζ έγραφε το όνομα του ιδιοκτήτη.
#respect

Εθεάθη οδηγός smart fortwo να καπνίζει πούρο μέσα στο αμάξι του. Ναι, το smart fortwo είναι μια πολυτελής και πανάκριβη Mercedes, αλλά είναι και 1,5m σε μήκος... -.-
#pou_pas_re_karamitro

Εθεάθη αμάξι με κρεμασμένο στον καθρέφτη ένα τσολιαδάκι-φιγούρα Καραγκιόζη. 
#greek_tradition_rulez
Εθεάθη εναλλακτικός τρόπος κλειδώματος του αυτοκινήτου.
#opoios_den_exei_asfaleia_exei_katsavidi






PEOPLE ARE STRANGE
Παράξενοι άνθρωποι...


Εθεάθη αστυνομικός στο φυλάκιο έξω από το αστυνομικό τμήμα να παίζει κιθάρα με το -τεραστίων διαστάσεων- όπλο του.
#no_it’s_not_guitar_hero


Εθεάθη ριψοκίνδυνος οικοδόμος να στηρίζεται στη διπλανή πολυκατοικία.
#circo_medrano_awaits_you

Εθεάθη γέρος άστεγος, με μούσι και φαβορίτα αλά Elvis Presley, που φορούσε πουκάμισο-παραγεμισμένο-με-κοιλιά και κρατούσε στα χέρια του ένα παιχνίδι σκύλου, το οποίο "έπαιζε" όταν έβλεπε καμιά ωραία κοπέλα και έλεγε: "Ε ρε μανούλα μου.... και δεν έχουμε και λεφτά..."
#i_trela_den_paei_sta_vouna


KIDZ
Τα γλυκούλια μου!

Εθεάθη αγοράκι μέσα σε λεωφορείο μαζί με τη μαμά του, να φωνάζει χαρωπά "Κάργιααα!! Κάργιααα!!" Η μάνα γούρλωσε τα μάτια και του είπε όλο γλυκύτητα: "Σκάσε Κωστάκη!".
#hopefully_not_his_first_word

Εθεάθησαν δύο 7χρονα (περίπου) παιδάκια, κοριτσάκι και αγοράκι να περπατούν στο δρόμο πιασμένα χέρι χέρι..... Ρομαντικές ψυχές... ^.^
#true_love_exists

Εθεάθη μικρό παιδί στην Ιερά Οδό, να κυνηγάει τα περιστέρια γελώντας και να τους λέει "έα πουάκιιι!"! How cute? <3
#here_birdie_birdie


UNCLASSIFIABLE
Εθεάθη αυτό το σήμα για τουαλέτες στο Mall.
#epic_win


Εθεάθη χελώνα σε προσφορά. Στα Praktiker.
#wtf?



Εθεάθη κότα/κόκορας πάνω σε δέντρο ελιάς.
#chicken_run



Εθεάθη επικό σύστημα απλώστρας ρούχων.
#prwtoporia

Σάββατο 19 Μαρτίου 2011

Top 10 of things I love (στην παρούσα φάση :P)

For the bloggers' sake!

1. Αγαπώ τη σχολή μου (πιο συγκεκριμένα τη Βιοτεχνολογία)! :D Μπήκα τελείως στο άκυρο στη σχολή αυτή και έχω τρελαθεί! Τυχαίο; Δε νομίζω... :P
2. Αγαπώ την Ιταλία, ΛΑΤΡΕΥΩ την ιταλική γλώσσα και τα ιταλικά τραγούδια, την ιταλική κουλτούρα και ΦΥΣΙΚΑ τους Ιταλούς! <3 ((Από την άλλη ΟΥΟΥΟΥΟΥ στον Μπερλουσκόνι.))
3. Αγαπώ την άνοιξη, όταν έχω τα γενέθλιά μου (γι' αυτό και "Με λένεε - το κορίιιτσι του Μάη-Μάη-Μάη-Μάη....") όταν ο καιρός είναι καλός και έχει μεν ζέστη, αλλά όχι τόση πολλή ώστε να θες να βγάλεις όλα σου τα ρούχα και να πέσεις δίχως δεύτερη σκέψη σε μια μπανιέρα τίγκα στα παγάκια.
4. Αγαπώ τα ξενύχτια, αυτά που γυρνάς τόσο πρωί που έχει ξημερώσει πια, δε χρειάζεται να πληρώσεις τα κέρατά σου στους ταξιτζήδες (που θέλεις δε θέλεις, αν και ο μοναδικός πελάτης είσαι εσύ, σε πάνε σπίτι μέσω Νυρεμβέργης και μετά σου τη λένε κι από πάνω) και δε χρειάζεται να δικαιολογηθείς που γυρνάς τα βράδια. Άλλωστε, αφού σου κάνουν παράπονα που κυκλοφορείς το βράδυ (όταν είναι επικίνδυνα), σκας μύτη το πρωί στο σπίτι και όλα μέλι γάλα! Γίδινο, που έχει και πολλά λιπαρά, να βοηθήσει και στο hangover. (Και bytheway, αγαπώ και τα προβατάκια και θα ήθελα αν γινόταν να υιοθετήσω ένα κάποτε ^_^)
5. Αγαπώ την Αθήνα, ανάμεσα και σε άλλες περιοχές. Όχι βέβαια κάθε μεριά της, αλλά έχω μια ιδιαίτερη αγάπη στα παλιά σπίτια που κρύβονται στα στενάκια της, στους γραφικούς ανθρώπους, στις (ευχάριστες) εκπλήξεις που κρύβει. Αν ξεχάσει βέβαια κανείς τις μέρες που έχουν απεργία τα μέσα και γίνεται το έλα να δεις. Γι' αυτό μερικές φορές εύχομαι να μεταμορφωνόμουν σε Lois Lane και μόλις έκανα αναπάντητη του Clarke να ερχόταν να με #πετάξει# στη σχολή! *.*
6. Αγαπώ το "The Mentalist", αλλά περισσότερο τον Patrick. (Classy is the new sexy!) Και θέλω να τον παντρευτώ.- Και θα αγαπώ και τα παιδιά που θα κάνουμε μαζί. ^.^
7. Αγαπώ όσους μ' αγαπούν. Έτσι, απλά, λιτά κι απέριττα. <3
8. Αγαπώ τα ταξίδια (κοντινά και μακρινά), ιδιαίτερα όταν συνοδεύονται από καλή μουσική και καλή παρέα.
9. Αγαπώ τα γλυκά (με ιδιαίτερη υπερ-αγάπη στις σοκολάτες) και τα παγωτά! Όλες τις εποχές του χρόνου!
10. Αγαπώ την οδήγηση, ειδικά όταν οδηγώ σε νέα μέρη ή όταν ταξιδεύω μακριά (βλ. Εθνική Οδός etc. etc...). Και ειδικά όταν δεν έχω χαλασμένα ηχεία στο σαραβαλάκι μου και μπορώ να ακούω τη μουσική σε κανονική ένταση, ώστε να μπορώ να ακούω το τραγούδι πάνω από τον ήχο της μηχανής. :)


Και ένα τραγουδάκι instrumental για να ταξιδέψουμε... :)

Κυριακή 23 Μαΐου 2010

Οι μυρωδιές της πόλης

Πώς λέμε οι εικόνες της πόλης; Οι ήχοι της πόλης;
Ε, αυτό το νέο επαναστατικό ποστ μιλάει για τις μυρωδιές της πόλης. Δυστυχώς, αν και η τεχνολογία έχει προχωρήσει πολύ, η μυρωδιά είναι κάτι που δεν μπορούμε να αναπαράγουμε όπως η εικόνα ή ο ήχος, οπότε εύχομαι να βρείτε το κείμενό μου αρκετά ευωδιαστό... :P

Ανεβαίνοντας στην Αθήνα, πρωί προς μεσημέρι (μία από τις τυχερές μέρες που έχουμε αργούτσικα μάθημα, 11.30 το πρωί), μέσα στο λεωφορείο, ξαφνικά, μέσα σε μια ανεξήγητη βαρεμάρα ταξιδίου, η μύτη μου οσφραίνεται την απόλυτα ξεσηκωτική μυρωδιά: λουκάνικο ψητό! Αύξηση διαμέτρου της κόρης, αύξηση των καρδιακών παλμών, αυξημένη έκκριση σιέλου και όλες αυτές οι επιστημονικούρες take place. Το στομάχι γουργουρίζει. Έχω ακόμα ώρες μέχρι να γυρίσω σπίτι, όπου θα με περιμένει κάποιο λαχταριστό κρεατικό -ελπίζω..... :)

Κατεβαίνοντας στην Τεχνόπολη, διασχίζω την Πειραιώς όπου και έχω την ατυχία να φάω όλο το καυσαέριο στη μάπα. [environ-mentalist spirit mode on] Θα πρέπει σε τέτοιους χαλεπούς καιρούς να δίνουν επιδότηση από την Ευρωπαϊκή Ένωση σε όποιον θέλει να αγοράσει υβριδικό αυτοκίνητο! Δεν είναι πράγματα αυτά! [environ-mentalist spirit mode off/]

Μετά την Πειραιώς ο Παράδεισος: στα κάγκελα της Τεχνόπολης δεσπόζουν άνθη γιασεμιού... (Jasmin sp. οικογένεια Oleaceae, εγώ το είχα πει στον Κωνσταντινίδη θυμάμαι, μια μέρα στη θεωρία Συστηματικής! :D) Πόσον καιρό κάνω την ίδια διαδρομή και τώρα το πρόσεξα... Υπέροχη μυρωδιά, μυρίζω το γιασεμί και νομίζω ότι για λίγο μεταφέρομαι σε κάποιο νησί, κάποιο βουνό, εξοχή, εκτός Αθηνών... Τι ωραία που θα ήταν αν μπορούσα έστω για μία μέρα να κάνω αυτή την απόδραση... (Οκ, αρκετά ονειρεύτηκα, back to reality…)

Περπατώντας προς το Γεωπονικό, στο στενό δρομάκι της Τριπτολέμου, μπορώ να μυρίσω τυρόπι- ... Όχι, όχι, για στάσου, δε γίνεται αυτό. Δεν είναι τυρόπιτα που μυρίζει συνήθως ο κάθε φούρνος, αλλά σπανακόπιτα! :O Πραγματικά σοκάρομαι, γκρεμίζεται ο εσωτερικός μου κόσμος...
Αχχχχ, μία τα λουκάνικα, μία οι πίτες τους, μου άνοιξε η όρεξη... ;P

Ακολουθεί η άφιξη στη σχολή. Οι μυρωδιές εκεί δεν είναι και τόσο ευχάριστες, εφόσον πάντα υπερισχύει η υπέροχη ευωδιά των... παραγώγων των ζωακίων μας. Καλές οι αγελαδίτσες, γλυκούλικα τα προβατάκια, αλλάαα αφήνουν πίσω τους μια απερίγραπτη μυρωδιά... :P

Μετά μάθημα, μπλα μπλα μπλα, και μετά πάλι λεωφορεία και πίσω σπίτι.

Κατεβαίνοντας από το πρώτο λεωφορείο, περνώ έξω από διάφορα μαγαζιά. Τα μαγαζιά με ρούχα πάντα μυρίζουν βανίλια, γιατί άραγε; Παραπέρα μία κυρία που σφουγγαρίζει, με τη γνωστή μυρωδιά απορρυπαντικού σφουγγαρίσματος κεράσι. Αααχ, το ίδιο είχαμε και στο σχολείο... Ωραίες εποχές κι εκείνες... :)

Πιο κάτω πετυχαίνω ένα ψητοπωλείο. Μου σπάνε τη μύτη οι γύροι. Απαπαπα, με τα φαγητά σήμερα, η πείνα βαράει κόκκινο...

Το τελειωτικό χτύπημα όμως δεν έχει έρθει ακόμα. Στη γωνία πριν τη στάση του λεωφορείου βρίσκεται ένα ζαχαροπλαστείο, που ξεχειλίζει από τη μυρωδιά καταϊφιού... Εντάξει, αν είμαι ακόμα όρθια αυτό οφείλεται στην αυτοσυγκράτηση και την εσωτερική μου δύναμη! :P

Λίγα μέτρα πιο πέρα από το σπίτι, μυρίζω μία κάπως απροσδιόριστη μυρωδιά κρεμμυδιού ή σκόρδου, ή και των δύο, η οποία συνοδεύεται από διάφορα τύπου Bollywood τραγούδια. Α, οι νέοι γείτονες, κάποια γιορτή θα έχουν. :P

Φτάνοντας επιτέλους σπίτι, με ένα στομάχι που ακουγόταν σε όποιον με προσπερνούσε ή καθόταν δίπλα μου στο λεωφορείο, τρέχω αφήνω την τσάντα και τρέχω προς την κουζίνα. Στο δρόμο μου προς τα κει, καταφέρνω να πιάσω μια μυρωδιά από ψητό κοτόπουλο με πατάτες. Οι ελπίδες μου αυξάνονται και φτάνοντας στην κουζίνα, βλέπω μια χύτρα και κάτι κατσαρόλες και στέκομαι απορημένη. Ανοίγω τη χύτρα και τι να δω; Φασολάκια...

Η απόλυτη απογοήτευση._

Το χαμόγελο σβήνεται από τα χείλη, το στομάχι κοντεύει να τα παίξει και ευθύς αμέσως αρχίζει η αναζήτηση συνοδευτικών, για να αντισταθμίσουν την πτώση από ψητό κοτόπουλο σε φασολάκια.... :P (Α ρε μάνα... :/ )

Μα καλά, ποιος ελεεινός βρήκε να μαγειρέψει ψητό κοτόπουλο με πατάτες τη μέρα που εμείς έχουμε φασολάκια;!

P.S. 1: With no means to advertise. Thank you! :)
P.S. 2: Special thanks στον συνάδελφο Πέτρο, για την ευρηματικότατη φράση που ο ίδιος εφηύρε: environ-mentalist...... (Πάρε ένα magnum :PPPP)
Are you happy now? >:(

Πέμπτη 4 Φεβρουαρίου 2010

Το αιώνιο δίλημμα

Ένα δίλημμα που πάντα με βασάνιζε και θα συνεχίσει να με βασανίζει είναι το εξής:
Τι είναι προτιμότερο; Να παραδίνεσαι με όλο σου το είναι σε κάτι ή να συγκρατείς τον εαυτό σου από την πιθανότητα να χάσεις;

Από τη μία λένε ότι όσο πιο ψηλά είσαι, τόσο μεγαλύτερη θα είναι και η βουτιά σου, άρα και τόσο περισσότερο θα πονέσει. Αν αφεθείς σε αυτό που ζεις και δώσεις τα πάντα, χωρίς να υπολογίσεις τίποτα, αν πετάξεις μέχρι τα ουράνια και φτάσεις ως τα σύννεφα, μπορεί να νιώσεις πάρα πολύ ωραία, μπορεί μέχρι και την ευτυχία να αγγίξεις... Όμως αν έρθει η στιγμή που όλα χάνονται; Δε θα είναι πολύ επώδυνο όταν θα χαθεί το σύννεφο κι εσύ θα πέσεις πάλι στη Γη; Δε θα νιώσεις ξαφνικά, από τη μια στιγμή στην άλλη ότι εκεί που ήσουν τα πάντα γίνεσαι το απόλυτο τίποτα; Οπότε βάζεις το μυαλό σου να σκεφτεί και λες στον εαυτό σου: "Όχι, δε θα αφήσω τον εαυτό μου να ξεφύγει.".

Από την άλλη σκέφτεσαι να συγκρατήσεις τον εαυτό σου. Όχι, δε θα δώσεις όλα όσα έχεις, δε θα είσαι τόσο διαχυτικός, δε θα αφήσεις τον εαυτό σου να περάσει τα όρια, κι όλα αυτά γιατί ξέρεις ότι θα έρθει η απογοήτευση και θα τα γκρεμίσει όλα. Έτσι δε θα είναι τόσο ψυχοφθόρο, δε θα πέσεις από τα σύννεφα. Αλλά ωφελεί να ζεις μια ζωή στο μέτριο; Να νιώθεις πράγματα και να μην τα εκφράζεις, να έχεις κι άλλα να δώσεις αλλά να τα κρατάς; Σκέφτεσαι ότι η ζωή είναι τόσο μικρή και ότι μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου όλα μπορούν να αλλάξουν τραγικά, άρα γιατί να τη χαραμίζεις χωρίς να αφήνεσαι στα συναισθήματα και στα θέλω σου;

Όταν έρθει η στιγμή να πάρεις μια τέτοια απόφαση τι κάνεις;


Coldplay - Fix You

"And high up above or down below...
...But if you never try, you'll never know
Just what you're worth..."



{Θα ήθελα αν το διαβάσετε να μου γράψετε τη γνώμη σας :) }

Σάββατο 9 Ιανουαρίου 2010

Το ημερολόγιο μίας Βιοτεχνολόγας

Πέμπτη 7 Ιανουαρίου 2010 (πια)

Αχ! Καλημέρα! :)
Πρώτη μέρα στη σχολή μετά από διακοπές Χριστουγέννων.
Το ξυπνητήρι χτυπάει ανά 3 λεπτά από τις 8 μέχρι και τις 8.15 οπότε και σηκώνομαι. Ατελείωτο χασμουρητό και τάση να με ξαναπάρει ο ύπνος....ΑΛΛΑ το εργαστήριο περιμένει!
Πετάγομαι από το κρεβάτι έντρομη και αρχίζω να τρέχω...

Πλύσιμο, φακοί επαφής, ρούχα, βάψιμο, παπούτσια, πρωινό και είμαι έτοιμη! (Real time (όχι PCR που λέμε εμείς οι πανεπιστήμονες, βεβαίως, βεβαίως...) προετοιμασία! Σοβαρά μιλάω! 0:) )
Το mp3 στο λαιμό, τα ακουστικά στα αυτιά, η τσάντα στην πλάτη και δρόμοο!

Η διαδρομή με τα 3 λεωφορεία είναι αρκετά κουραστική να την ακούει κανείς, πόσο μάλλον να τη διαβάζει, οπότε παραλείπεται....

Και φτάνω στη σχολή. :D
Περνώντας από τα Πράσινα χαιρετάω τα αδέσποτα σκυλάκια που φιλοξενούμε και παρατηρώ τα διάφορα φυτά λέγοντας ονομασίες (...) , περνάω έξω από το κτίριο Χασιώτη με τρομερή προσοχή να μη με ξανα-κουτσουλήσει κανένα περιστέρι (ακόμα και κάτω από τους φοίνικες οι πιθανότητες να σε κουτσουλήσει περιστέρι είναι λίγες, κι όμως την έχω πάθει 2 φορές ως τώρα...) και πηγαίνοντας προς το εργαστήριο μου έρχεται η ευωδιά από τα αγαπημένα μου προβατάκιαααα!!!! <3 <3 (Πραγματικά θα ήθελα να υιοθετήσω ένα από αυτά τα μικρούλικα! :) ) Τα χαιρετάω κι αυτά όπως μπορώ στα λίγα προβατίστικα που ξέρω και μετά από λίγο ακόμα περπάτημα φτάνω στο εργαστήριο. Πφ... Προγραμματισμός με την τσίμπλα στο μάτι... >:(

Η μέρα συνεχίζεται με αρκετό ενδιαφέρον και το μεσημεράκι που τελειώνει και το τελευταίο εργαστήριο, μετά την πλήρη ανάλυση των γεννητικών οργάνων ενός άμοιρου κριαριού -σαν αυτό που έβγαζα σα μανιακή φωτογραφία πριν λίγο- πηγαίνω προς τη στάση του λεωφορείου και οπλίζομαι με υπομονή. Περιμένοντας χαζεύω και τις μοΛόχες όπως μας τις έλεγε και ο βοτανολόγος... :P
Μετά από καμιά 10αριά λεωφορεία και περίπου μισή ώρα, έρχεται επιτέλους το επιθυμητο. Είναι κι αυτή μια στιγμή ευτυχίας μέσα στη μέρα, αυτό το κλασικό "Yeeeah!! :D" της ικανοποίησης και του θριάμβου! Και μετά από άλλο 1 λεωφορείο και περίπου μία ώρα και κάτι πάλι σπίτι.

Μετά το μεσημεριανό φαγητό ακολουθεί μάθημα στη σχολή οδήγησης. Και μετά επίσκεψη στο σπίτι εορταζόμενου με φίλους. :)

Ρουτίνα μάλλον θα λέτε.
Εγώ προσωπικά το βλέπω σαν άλλη μια ξεχωριστή υπέροχη μέρα!
Γιατί η πραγματική ευτυχία δεν βρίσκεται μόνο με το να κάνεις τη δουλειά που πάντα ονειρευόσουν ή με το να παντρευτείς τον άνθρωπο της ζωής σου -γιατί τέτοιου είδους περιστατικά δυστυχώς δε συμβαίνουν σε όλους μας και πιστεύω ότι αποτελούν γεγονότα που εξαρτώνται από την τύχη... Τα απλά είναι αυτά που μετράμε, τα μικρά όμορφα πράγματα που ντύνουν τη ζωή μας, η φύση, η μουσική, η καλή παρέα... Έτσι αυτό που έχουμε να κάνουμε είναι να εκτιμήσουμε αυτά τα απλά και καθημερινά που έχουμε. Να αισθανόμαστε τυχεροί με την ευκαιρία που μας δόθηκε απλόχερα, να ζήσουμε το θαύμα της ζωής και να νιώθουμε κάθε μέρα ευτυχισμένοι... :)