Παραμονές πρωτοχρονιάς μετά από καφέ και κλασικά σουβλάκι στο Θησείο, ανέβηκα στο κέντρο για κάτι δουλίτσες. Κρατούσα δύο τριαντάφυλλα στο χέρι, ένα κόκκινο και ένα λευκό, και πήγαινα από τη Χαριλάου Τρικούπη στην Ακαδημίας κι έπειτα στο μετρό.
Και όποιος με έβλεπε χαμογελούσε.
Από τη μία χάρηκα, γιατί σκέφτηκα ότι υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που χαίρονται με τέτοιες ευχάριστες νότες μέσα στη μαυρίλα της πόλης, κάτι τόσο απλό αλλά συγχρόνως τόσο δυνατό. Μερικές φορές την αγαπώ την Αθήνα, μπορώ να το παραδεχτώ αυτό. :)
Από την άλλη όμως σκέφτηκα ότι οι άνθρωποι πια θεωρούν τόσο απίστευτο και τόσο ασυνήθιστο το να βλέπουν ένα τόσο απλό θέαμα, μια νέα κοπέλα να κρατά λουλούδια... Μια τέτοια εικόνα έχει καταντήσει εικόνα από παλιό λογοτεχνικό βιβλίο... Έχουν χάσει την πραγματική ζωή, μιλώντας συνέχεια στο κινητό, καθώς βάζουν τις φωνές στο/στη σύζυγο που δεν έφτιαξε τελικά τα τυροπιτάκια που έλεγε για αύριο, κρατώντας τσάντες με έτοιμες αγοραστές βασιλόπιτες, κατεβάζοντας ατελείωτα καντήλια στους ταξιτζήδες που κλέβουν τον κόσμο ή στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς που αργούν πάντα ή ακόμα μέσα από το αμάξι τους, για εκείνον τον άσχετο που διπλοπαρκάρισε...
Μέχρι να φτάσω σπίτι το κόκκινο τριαντάφυλλο είχε μαυρίσει στην άκρη των πετάλων... Το λευκό ακόμα κρατιόταν με νύχια και με δόντια...
(Και η γνωστή παρέμβαση της Βιοτεχνολόγας: αυτό σημαίνει ότι δεν είχαν ποτιστεί με αντιδιαπνευστικό ή STS που τα βοηθά να αντέξουν όταν αποχωρίζονται από τη ρίζα...)
Μάδησε το τριαντάφυλλο. Και την επόμενη και το λευκό. Σαν τους ανθρώπους που μέσα στη δίνη της καθημερινότητας χάνουν το νόημα χάνοντας έτσι και την όρεξη για ζωή.
το χειροτερο καλή μου, δεν είναι πως χανουν την όρεξη για ζωή, είναι πως δεν το παραδέχονται, αρα δεν το βλέπουν, αρα δεν το αλλάζουν, αρα ζουν οσο ζουν ετσι οπως ζουν,
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι τωρα που σου ξετυλιξα μια φοβία μου παω να διαβάσω ανούσιες ιστορίες στο ιντερνετ και να βυθιστώ σε αλλη διασταση :P
Αυτό είναι μια μεγάλη αλήθεια... :/
ΑπάντησηΔιαγραφήΖούμε όλοι μέσα σε ένα δικό μας κόσμο, γιατί αυτός ο κόσμος ο πραγματικός που μας περιμένει εκεί έξω είναι πολύ χειρότερος... Και εκτός αυτού, είναι και θέμα του ανθρώπινου εγωισμού, ας μην το ξεχνάμε αυτό....
Κι εγώ αγαπητή μου τώρα λέω να την κάμω αλά Γαλλικά και να πάω να επιχειρήσω για 1547238,27ή φορά να διαβάσω καμία Φυσιολογία, διότι η ζωή μιας Βιοτεχνολόγας όταν ακούει το ουσιαστικό εξεταστική (ουσιαστικοποιημένο επίθετο για την ακρίβεια) γίνεται κάπως "αΑαΑαααααΑΑΑΑΑΑΑΑ!!!! 8/"
Αριβεντέρτσι Ρόμα.