Ένα δίλημμα που πάντα με βασάνιζε και θα συνεχίσει να με βασανίζει είναι το εξής:
Τι είναι προτιμότερο; Να παραδίνεσαι με όλο σου το είναι σε κάτι ή να συγκρατείς τον εαυτό σου από την πιθανότητα να χάσεις;
Από τη μία λένε ότι όσο πιο ψηλά είσαι, τόσο μεγαλύτερη θα είναι και η βουτιά σου, άρα και τόσο περισσότερο θα πονέσει. Αν αφεθείς σε αυτό που ζεις και δώσεις τα πάντα, χωρίς να υπολογίσεις τίποτα, αν πετάξεις μέχρι τα ουράνια και φτάσεις ως τα σύννεφα, μπορεί να νιώσεις πάρα πολύ ωραία, μπορεί μέχρι και την ευτυχία να αγγίξεις... Όμως αν έρθει η στιγμή που όλα χάνονται; Δε θα είναι πολύ επώδυνο όταν θα χαθεί το σύννεφο κι εσύ θα πέσεις πάλι στη Γη; Δε θα νιώσεις ξαφνικά, από τη μια στιγμή στην άλλη ότι εκεί που ήσουν τα πάντα γίνεσαι το απόλυτο τίποτα; Οπότε βάζεις το μυαλό σου να σκεφτεί και λες στον εαυτό σου: "Όχι, δε θα αφήσω τον εαυτό μου να ξεφύγει.".
Από την άλλη σκέφτεσαι να συγκρατήσεις τον εαυτό σου. Όχι, δε θα δώσεις όλα όσα έχεις, δε θα είσαι τόσο διαχυτικός, δε θα αφήσεις τον εαυτό σου να περάσει τα όρια, κι όλα αυτά γιατί ξέρεις ότι θα έρθει η απογοήτευση και θα τα γκρεμίσει όλα. Έτσι δε θα είναι τόσο ψυχοφθόρο, δε θα πέσεις από τα σύννεφα. Αλλά ωφελεί να ζεις μια ζωή στο μέτριο; Να νιώθεις πράγματα και να μην τα εκφράζεις, να έχεις κι άλλα να δώσεις αλλά να τα κρατάς; Σκέφτεσαι ότι η ζωή είναι τόσο μικρή και ότι μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου όλα μπορούν να αλλάξουν τραγικά, άρα γιατί να τη χαραμίζεις χωρίς να αφήνεσαι στα συναισθήματα και στα θέλω σου;
Όταν έρθει η στιγμή να πάρεις μια τέτοια απόφαση τι κάνεις;
Coldplay - Fix You
"And high up above or down below...
...But if you never try, you'll never know
Just what you're worth..."
{Θα ήθελα αν το διαβάσετε να μου γράψετε τη γνώμη σας :) }
